(J 13,21-33.36-38)
Jezus w czasie wieczerzy z uczniami swoimi doznał głębokiego wzruszenia i tak oświadczył: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi. Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. Jeden z uczniów Jego – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: Kto to jest? O kim mówi? Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: Panie, kto to jest? Jezus odparł: To ten, dla którego umaczam kawałek /chleba/, i podam mu Umoczywszy więc kawałek /chleba/, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty A po spożyciu kawałka /chleba/ wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: Co chcesz czynić, czyń prędzej. Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: Zakup, czego nam potrzeba na święto, albo żeby dał coś ubogim. A on po spożyciu kawałka /chleba/ zaraz wyszedł. A była noc. Po jego wyjściu rzekł Jezus: Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale – jak to żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię – dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekł do Niego Szymon Piotr: Panie, dokąd idziesz? Odpowiedział mu Jezus: Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz. Powiedział Mu Piotr: Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? życie moje oddam za Ciebie. Odpowiedział Jezus: życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz.
Refleksja:
„Jeden z was Mnie zdradzi” (J 13,21, Edycja Świętego Pawła).
Wieczernik — miejsce intymności, wspólnoty, ustanowienia Eucharystii — staje się także przestrzenią głębokiego wstrząsu. Jezus nie oszczędza sobie ani uczniów: zdrada nie wydarzy się gdzieś „tam”, wśród nieprzyjaciół, ale tu, pośród przyjaciół, w gronie najbliższych.
Judasz wychodzi — „a była noc” (J 13,30). Noc nie tylko na zewnątrz, ale i w jego sercu. Z chwilą opuszczenia stołu wybiera ciemność. Ale dramat Wieczernika nie kończy się na nim. Zaraz potem Jezus zapowiada, że również Piotr się zaprze. Nie ten sam, który wyznawał miłość? Nie ten, który chciał iść z Nim na śmierć?
Zadziwia cierpliwość Jezusa. Nie wyrzuca, nie krzyczy. Prorokuje, ale nie odrzuca. Wie, że Piotr zawiedzie, ale też wie, że powróci. To spojrzenie, które ratuje.
„Zanim kogut zapieje…” — to nie tylko ostrzeżenie, ale zapowiedź nowego poranka. Po zdradzie przyjdzie łaska. Bo Jezus nie buduje Kościoła na doskonałych, ale na tych, którzy się nawracają.
Św. Augustyn pisał: „Nie ma większego zwycięstwa nad grzechem niż pokorna miłość”. Jezus zna nasze upadki, ale nie przestaje nas powoływać.
Panie Jezu, Ty znasz moje zdrady i moje zapały. Dziękuję Ci, że nie rezygnujesz ze mnie. Uczyń moje serce wiernym — pomimo mojej słabości. Amen.
