Mt 20, 20-28
Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła. On ją zapytał: „Czego pragniesz?”. Rzekła Mu: „Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie, jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie”. Odpowiadając Jezus rzekł: „Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?”. Odpowiedzieli Mu: „Możemy”. On rzekł do nich: „Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował”. Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: „Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym. Na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”.
Refleksja:
Matka Jakuba i Jana chce dla swoich synów tego, co najlepsze. To pragnienie nie jest złe, ale Jezus od razu pokazuje, że w Jego królestwie pierwszeństwo nie zależy od pozycji czy zasług, lecz od gotowości do służby. To trudna nauka, bo przeczy ludzkim schematom myślenia o sukcesie i wielkości. Jezus nie gasi zapału swoich uczniów. Pyta tylko, czy są gotowi iść Jego drogą – drogą oddania, cierpliwości i ofiary. Taki właśnie był św. Jakub: przeszedł drogę od ambicji do oddania życia dla Ewangelii. I to jest jego prawdziwa wielkość. Nie liczą się zaszczyty, ale wierność aż do końca.
Dla Jezusa wielki to ten, kto pochyla się nad innymi. A pierwszy to ten, który umie być ostatni. W tym świecie to paradoks, ale w Bożym porządku najgłębsza prawda.
Wezwanie na dziś:
Zastanów się, komu dziś realnie możesz posłużyć. Nie dla uznania, ale z serca. Czy w rodzinie, pracy, a może w rozmowie z kimś, kto Cię potrzebuje? Proś Boga o serce gotowe do służby – bo właśnie tam rodzi się prawdziwa bliskość z Jezusem.
