(J 17,11b-19)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”.
Refleksja:
W drugiej części arcykapłańskiej modlitwy Jezus ukazuje swoją troskę o uczniów, którzy pozostają na świecie. To modlitwa głęboko realistyczna i zarazem pełna nadziei – Jezus nie prosi, by uczniowie byli zabrani ze świata, ale by zostali zachowani od złego. Ta prośba pokazuje prawdę o chrześcijańskim powołaniu: jesteśmy obecni w świecie, ale mamy żyć w duchu Ewangelii, nie ulegając duchowi tego świata.
Jedność uczniów – „aby tak jak My stanowili jedno” – jest nie tylko znakiem ich przynależności do Boga, ale także świadectwem dla świata. Jezus pragnie, by Jego radość była w nas „w całej pełni” – radość rodzącą się z życia prawdą i miłością.
Centralnym motywem tej modlitwy staje się uświęcenie w prawdzie. Jezus oddaje siebie w ofierze, byśmy my zostali uświęceni – to znaczy przemienieni przez Słowo, które jest prawdą. W świecie pełnym zamętu i fałszu, tylko Boża prawda daje człowiekowi zakorzenienie i sens.
Jezus nie tylko modli się za nas – On nas posyła, tak jak Ojciec posłał Jego. To misja, która wypływa z miłości i znajduje siłę w świętości. Czy jesteśmy gotowi przyjąć tę prawdę jako źródło naszej tożsamości i odwagi w codzienności?
