(J 15,9-17)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.
Refleksja:
Jezus nie mówi o miłości jako uczuciu – mówi o decyzji, o wierności, o stylu życia. Miłość, którą nas umiłował, jest odblaskiem miłości Ojca – darmowa, wierna, aż po krzyż.
„To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (J 15,12)
Nie ma większego wzoru niż Krzyż – tam miłość objawiła się w pełni. Jezus nie prosi nas o coś, czego sam by nie uczynił. On oddał życie – i nazwał nas przyjaciółmi, nie sługami.
„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” (J 15,16)
To nie nasza inicjatywa, ale Boży wybór, Boże zaufanie i misja: przynosić trwały owoc. Owocem tym jest miłość, która przemienia świat i daje pełną radość.
Czy trwam w Jego miłości? Czy kocham tak, jak On mnie umiłował?
To jest jedyna droga, by radość była pełna.
