(Mt 18, 1-5. 10. 12-14)
Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje. Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.
Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».
Refleksja:
Uczniowie pytają Jezusa o to, kto jest największy w królestwie niebieskim. Pytanie bardzo ludzkie, nacechowane porównywaniem, ambicją, a może nawet zazdrością. Jezus odpowiada na nie w sposób zaskakujący: stawia przed nimi dziecko. Nie tylko mówi, że trzeba być jak ono, ale że bez tej przemiany i dziecięcej postawy serca nie wejdzie się w ogóle do królestwa Bożego.
Być jak dziecko nie znaczy być naiwnym, ale ufać, być prostym, szczerym, zależnym od Ojca, pozbawionym dumy i wyrachowania. To zaproszenie do zrzucenia masek i wielkości na pokaz, by stać się prawdziwym i pokornym. Jezus podkreśla także wartość „tych małych”: dzieci, ubogich, zagubionych, zapomnianych. To ich trzeba szczególnie chronić i przyjmować, bo mają swoich aniołów wpatrzonych w samego Boga. Przypowieść o owcy pokazuje jeszcze coś więcej: Bóg nie tylko nie gardzi najmniejszymi… On wychodzi im na spotkanie, ryzykując dla nich wszystko. Jedna dusza warta jest więcej niż cały „porządek”. To logika miłości, która nie zna chłodnych kalkulacji, tylko bije w rytmie serca Ojca.
Wezwanie na dziś
Stań dziś w prawdzie przed Bogiem! Bez masek i bez pozorów. Spróbuj zaufać jak dziecko, nawet jeśli w życiu często musisz być „dorosły”. Okaż dziś uwagę i troskę komuś, kogo łatwo pominąć. Np.: dziecku, starszej osobie, komuś wycofanemu. W ten sposób przyjmiesz samego Chrystusa.
