(Mt 18, 21 – 19, 1)
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu». Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
Refleksja:
Piotr stawia Jezusowi bardzo ludzkie pytanie: „Ile razy mam przebaczyć?” Chce znać granice; jasną miarę, po której można już powiedzieć: „dość”. Jezus jednak odpowiada zupełnie inaczej: „Nie siedem, lecz siedemdziesiąt siedem razy”, czyli zawsze, bez końca. Przebaczenie w królestwie Bożym nie jest kalkulacją, lecz stylem życia człowieka, który sam został obdarowany miłosierdziem. Przypowieść o nielitościwym słudze jest obrazem dramatycznym, ale niezwykle prawdziwym. Pokazuje rozdźwięk między tym, co sami otrzymujemy od Boga, a tym, jak traktujemy innych. Dziesięć tysięcy talentów to niewyobrażalny dług, który zostaje darowany. Jednak ten sam człowiek nie umie odpuścić o wiele mniejszej winy drugiemu. Coś się w nim nie przemieniło. Nie przyjął łaski do głębi, skoro nie potrafił się nią podzielić.
Przebaczenie to nie uczucie ani łatwa decyzja. To proces, który często boli, ale uzdrawia serce. Jezus kończy przypowieść bardzo mocnym zdaniem: „Jeśli każdy z was nie przebaczy z serca…”. Nie chodzi tu o pozory, o słowa „w porządku”, ale o wewnętrzne pojednanie, o decyzję, by nie nosić w sobie gniewu, chęci odwetu, żalu. To właśnie w sercu, tam, gdzie Bóg chce mieć mieszkanie, ma dokonać się autentyczne przebaczenie.
Wezwanie na dziś
Pomyśl dziś: komu jeszcze nie przebaczyłeś z serca? Nie chodzi o to, żeby od razu czuć sympatię, ale o to, żeby pozwolić Bogu dotknąć Twojej rany. Pomódl się dziś o łaskę przebaczenia dla siebie i dla innych. Pamiętaj: Bóg pierwszy darował Tobie!
