Mt 23, 1-12
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.
Refleksja:
Jezus kieruje dziś ostre słowa do faryzeuszy i uczonych w Piśmie, a jednocześnie daje swoim uczniom jasną wskazówkę. Mówi, że nauczanie Prawa jest ważne i należy je zachowywać, ale ostrzega przed tymi, którzy głoszą słowa, a nie żyją nimi w praktyce. Ich religijność jest na pokaz, dla uznania ludzi, dla zaszczytów i tytułów. Jezus odwraca ludzkie myślenie o wielkości. Największym nie jest ten, kto zajmuje pierwsze miejsca i lubi, gdy inni go podziwiają, lecz ten, kto potrafi stać się sługą. Prawdziwa chwała nie rodzi się w świetle ludzkich oklasków, ale w cichej wierności i pokornej miłości.
To mocne wezwanie dla nas. Łatwo wpaść w pułapkę życia „na pokaz”, nawet w wierze. Łatwo mówić o Bogu, a samemu nie oddawać Mu serca. Łatwo pouczać innych, a samemu nie żyć Ewangelią. Jezus zaprasza nas dziś do szczerości: by nasze życie było spójne, by miłość do Boga nie kończyła się na słowach.
Wezwanie na dziś
Zrób dziś coś dobrego tak, by nikt o tym nie wiedział. Nie dla ludzkiego uznania, ale tylko dla Boga. Zachęta: Nie szukaj wielkości w oczach ludzi, ale w oczach Boga. On widzi to, co ukryte, i tylko Jego uznanie naprawdę ma wartość.
