Mt 14, 1-12
W owym czasie doszła do uszu tetrarchy Heroda wieść o Jezusie. I rzekł do swych dworzan: Herod bowiem kazał pochwycić Jana i związanego wtrącić do więzienia z powodu Herodiady, żony brata jego, Filipa. Jan bowiem upominał go: „Nie wolno ci jej trzymać”. Chętnie też byłby go zgładził, bał się jednak ludu, ponieważ miano go za proroka. Otóż, kiedy obchodzono urodziny Heroda, tańczyła wobec gości córka Herodiady i spodobała się Herodowi. Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. A ona przedtem już podmówiona przez swą matkę powiedziała: „Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela!””To Jan Chrzciciel. On powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze w nim działają”. Zasmucił się król. Lecz przez wzgląd na przysięgę i na współbiesiadników kazał jej dać. Posławszy więc kata, kazał ściąć Jana w więzieniu. Przyniesiono głowę jego na misie i dano dziewczynie, a ona zaniosła ją swojej matce. Uczniowie zaś Jana przyszli, zabrali jego ciało i pogrzebali je; potem poszli i donieśli o tym Jezusowi.
Refleksja:
Jan Chrzciciel nie zginął przypadkiem. Zginął dlatego, że był wierny prawdzie. Mógł milczeć. Mógł się nie wtrącać. Mógł się bać, jak Herod, który wiedział, że Jan mówi słusznie, ale zabrakło mu odwagi, żeby to przyznać. Jan wybrał inaczej. Nie kalkulował. Nie próbował ratować swojej pozycji. Był prorokiem i człowiekiem Boga, który mówił, co trzeba, a nie co się opłaca.
Dzisiejsza Ewangelia to nie tylko opowieść o brutalnym końcu. To przypomnienie, że życie w prawdzie ma swoją cenę, ale ma też sens. Jeśli wydaje się, że ci, którzy mówią prawdę, przegrywają, to tak naprawdę w oczach Boga są zwycięzcami. Zobacz, jak silny wpływ miała odwaga Jana. Po śmierci Herod mówił o nim z lękiem i przekonaniem, że zmartwychwstał. Prawda zawsze zostawia ślad.
Wezwanie na dziś:
Zastanów się, czy jest jakaś sprawa, w której boisz się być uczciwy wobec siebie, innych albo Boga. Poproś o odwagę Jana Chrzciciela, nie o skrajny radykalizm, ale o serce, które wybiera prawdę nawet wtedy, gdy to trudne.
