Mt 23, 13-22
Jezus przemówił tymi słowami: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo przemierzacie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekła niż wy sami. Biada wam, przewodnicy ślepi, którzy mówicie: „Kto by przysiągł na przybytek, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na złoto przybytku, ten jest związany przysięgą”. Głupi i ślepi! Cóż bowiem jest ważniejsze, złoto czy przybytek, który uświęca złoto? Dalej: „Kto by przysiągł na ołtarz, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na ofiarę, która jest na nim, ten jest związany przysięgą”. Ślepcy! Cóż bowiem jest ważniejsze, ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę? Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim leży. A kto przysięga na przybytek, przysięga na niego i na Tego, który w nim mieszka. A kto przysięga na niebo, przysięga na tron Boży i na Tego, który na nim zasiada”.
Refleksja:
Jezus wypowiada „biada” wobec uczonych w Piśmie i faryzeuszy, ponieważ ich religijność stała się przeszkodą zamiast drogą do Boga. Zamiast prowadzić ludzi do życia w prawdzie, zamykali przed nimi królestwo niebieskie, tworząc własne reguły i hierarchie wartości. Najbardziej bolesne w tych słowach jest to, że ci, którzy mieli być przewodnikami, stali się ślepcami. Zamiast wskazywać na Boga, zatrzymali się na rzeczach drugorzędnych: złocie, ofiarach, zewnętrznych przysięgach, gubiąc sens tego, co naprawdę święte. Jezus pokazuje, że to Bóg uświęca wszystko, a nie ludzkie kalkulacje czy formalne rozróżnienia.
Obłuda polega na tym, że ktoś mówi o Bogu, ale sam Nim nie żyje. Używa religii, by budować swój autorytet, a nie by służyć. Wtedy religia staje się ciężarem, a nie światłem. Jezus przestrzega nas, byśmy nie powtarzali tego błędu, aby nasze słowa, modlitwy i gesty były spójne z życiem. To wezwanie do autentycznej wiary: nie wystarczy znać zasady. Trzeba żyć nimi w prawdzie i pokorze.
Wezwanie na dziś
Zadaj sobie pytanie: czy moja wiara jest prawdziwa, czy czasem bywa tylko fasadą? Spróbuj dziś zrobić coś dobrego w ukryciu: tak, by nikt nie zauważył, a Bóg sam zobaczył twoją szczerość. Zachęta: Nie bój się prostoty i prawdy. To właśnie w niej Bóg uświęca twoje życie i czyni je światłem dla innych.
