(J 16,5-11)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: „Dokąd idziesz?” Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu, bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś, bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie, bo władca tego świata został osądzony”.
Refleksja:
Te słowa Jezusa mogą brzmieć paradoksalnie. Jak odejście Mistrza może być „pożyteczne”? Uczniowie są smutni, zdezorientowani, a jednak Jezus przekonuje ich, że Jego fizyczna nieobecność otworzy nowy rozdział obecności – duchowej, głębszej, bardziej wewnętrznej.
„Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was” (J 16,7)
Zapowiedź Ducha Świętego to obietnica nie tyle pocieszenia emocjonalnego, ile prawdziwej przemiany serca i rozumu. Duch będzie przekonywał świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie – nie przez zewnętrzne znaki, ale przez światło prawdy, które wnika w sumienie. To Duch Święty uczyni człowieka zdolnym do rozeznania tego, co dobre i Boże, nawet pośród duchowego chaosu i moralnych półprawd świata.
Odejście Jezusa nie oznacza Jego zniknięcia – oznacza, że Jego działanie w świecie staje się bardziej powszechne i dostępne, przenikające duszę człowieka od wewnątrz.
To wezwanie do zaufania: nawet gdy coś wydaje się stratą, może stać się drogą do większego dobra. Zaufaj Duchowi. On wie, jak cię poprowadzi.
