(Mt 5, 43-48)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”.
Refleksja:
Jezus stawia przed nami jedno z najtrudniejszych wyzwań Ewangelii – miłość do nieprzyjaciół. To coś więcej niż unikanie zemsty czy uprzejmość wobec tych, którzy nas ranią. To świadome pragnienie dobra dla drugiego człowieka, nawet jeśli nas skrzywdził. Takiej miłości nie da się osiągnąć własnymi siłami – potrzebujemy łaski Bożej.
Czy potrafimy przebaczać? Czy modlimy się za tych, którzy nas zranili? Jezus przypomina, że Bóg obdarza wszystkich – dobrych i złych – jednakowym słońcem i deszczem. Nasza miłość nie może być wybiórcza. Jeśli kochamy tylko tych, którzy są dla nas dobrzy, czym różnimy się od świata?
Św. Maksymilian Kolbe powiedział: „Tylko miłość jest twórcza”. To miłość potrafi przemieniać serca – nasze i tych, którzy nas ranią. Wielki Post to czas, by przełamać uprzedzenia, wybaczyć i uczyć się kochać jak Bóg – bezinteresownie, całym sercem. Bo prawdziwa miłość nie zna granic. 🙏
