Łk 10, 25-37
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: „Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Jezus mu odpowiedział: „Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?” On rzekł: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego”. Jezus rzekł do niego: „Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył”. Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?” Jezus, nawiązując do tego, rzekł: „Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?” On odpowiedział: „Ten, który mu okazał miłosierdzie”. Jezus mu rzekł: „Idź i ty czyń podobnie!”
Refleksja:
W przypowieści o miłosiernym Samarytaninie Jezus odwraca nasze przyzwyczajone myślenie: bliźni to nie jest tylko ten, kto jest „blisko” przez więzy krwi, wiarę czy narodowość, lecz ten, kto potrafi się zatrzymać wobec cierpienia drugiego człowieka. Samarytanin obcy i pogardzany staje się wzorem serca, które widzi, współczuje i działa.
Kapłan i lewita znali Prawo, ale minęli rannego. Samarytanin nie miał religijnego autorytetu, ale miał serce zdolne do miłosierdzia. To przypowieść o miłości, która przekracza granice obowiązku i lęku, o spojrzeniu, które nie pyta: „kto jest moim bliźnim?”, ale „komu mogę stać się bliźnim?”.
Wezwanie na dziś
Zatrzymaj się przy tym, kto cierpi obok ciebie: w rodzinie, pracy, na ulicy. Nie pytaj, czy „zasługuje” na pomoc, po prostu bądź dla niego bliźnim.
