Ewangelia – Łk 10,38‑42
Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.
Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła:
«Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».
A Pan jej odpowiedział:
«Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».
Refleksja:
W tej scenie ukazuje się nam dramat wyboru: działanie czy kontemplacja? Marta, słusznie zatroskana o dom, zatraca perspektywę – zatraca skupienie na Słowie, które jest zasadniczym pokarmem dla duszy. Maria wybiera to, co trwałe. Nie odrzuca służby, ale w Jezusie dostrzega jej fundament – bez wewnętrznej ciszy i słuchania, nawet dobra służba staje się pusta. Jezus potwierdza tę hierarchię wartości: najpierw słuchaj mistrza, potem działaj.
To przypomina nauczanie Kościoła o wartościach duchowych: modlitwa i Eucharystia są „pierwszym” chlebem, bez którego wszystko inne traci sens i moc. Św. Benedykt określał życie duchowe jako równowagę między wieczernikiem i refektarzem – modlitwą i pracą – a tu Jezus wskazuje – wyraźnie – co jest fundamentem.
Zastosowanie dzisiaj:
– W codziennym pędzie znajdź chwilę na ciszę, Słowo i obecność;
– Nie zatracaj się w pracy i obowiązkach; zadaj sobie pytanie: czy to, co robię, wypływa z miłości ku Chrystusowi?;
– W trudnych momentach pamiętaj: „jedna najlepsza cząstka” – czyli żywa relacja – zawsze jest fundamentem działania.
