Łk 7,11-17
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz”. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań”. Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: „Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg łaskawie nawiedził lud swój”. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.
Refleksja:
Jezus spotyka dziś w Nain kobietę pogrążoną w rozpaczy. Straciła wszystko – była wdową, a teraz umarł jej jedyny syn. Nikt nie mógł jej pomóc, nikt nie mógł dać nadziei. Ale Jezus, poruszony jej bólem, zatrzymuje się, podchodzi i wypowiada słowa, które tylko On ma prawo powiedzieć: „Nie płacz”. Przywraca życie tam, gdzie panowała śmierć. To wydarzenie pokazuje, że Bóg nie pozostaje obojętny wobec naszego cierpienia. On nie tylko współczuje, ale działa. Wnosi życie, gdy my widzimy jedynie koniec. Jezus objawia się jako Ten, który naprawdę jest „Bogiem z nami”: obecny, bliski, ratujący.
Wezwanie na dziś
W swoim bólu i trudnościach nie zamykaj się w rozpaczy. Zaufaj, że Jezus potrafi dotknąć twojej historii i przynieść ci życie tam, gdzie już nie widzisz nadziei.
