Łk 17, 11-19
Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”. Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie, pokażcie się kapłanom”. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec”. Do niego zaś rzekł: „Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła”.
Refleksja:
Ta scena pokazuje, jak łatwo człowiek może przyjąć dar, a zapomnieć o Dawcy. Dziesięciu trędowatych zostało uzdrowionych, lecz tylko jeden wrócił, by podziękować. I właśnie ten jeden, Samarytanin, obcy, uważany przez Żydów za nieczystego okazał się naprawdę wierzący. Jezus nie tylko przywrócił mu zdrowie, ale obdarzył go czymś więcej: zbawieniem, które rodzi się z wdzięcznego serca.
Wiara, która dziękuje, jest pełniejsza i głębsza niż ta, która tylko prosi. Dziewięciu otrzymało zdrowie ciała, ale tylko jeden został uzdrowiony w całej swojej istocie, bo rozpoznał w Jezusie źródło życia i miłości.
Wezwanie na dziś:
Zatrzymaj się i pomyśl, za co możesz dziś naprawdę podziękować. Wypowiedz to Bogu z serca. Wdzięczność otwiera serce na nowe łaski i przemienia zwykły dzień w spotkanie z Jezusem.
