Łk 5,33-39
Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: „Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, tak samo uczniowie faryzeuszów; Twoi zaś jedzą i piją”. Jezus rzekł do nich: „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli”. Opowiedział im też przypowieść: „Nikt nie przyszywa do starego ubrania łaty z tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki i samo wycieknie, i bukłaki się zepsują. Lecz młode wino należy lać do nowych bukłaków. Kto się napił starego wina, nie chce potem młodego, mówi bowiem: „Stare jest lepsze”.
Refleksja:
W Ewangelii faryzeusze pytają Jezusa, dlaczego Jego uczniowie nie poszczą, skoro inni to robią. Odpowiedź jest zaskakująca: „Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi?”. Jezus nazywa siebie Oblubieńcem. Bycie blisko Niego to nie czas smutku, ale radości. Dalej pojawiają się obrazy łaty i bukłaków. Jezus mówi jasno: Ewangelia nie jest dodatkiem do starego życia. Nie da się jej „przyszyć” do dawnych nawyków. Ona jest jak nowe wino, które potrzebuje nowego serca. Kto próbuje ją zmieszać z dawnym stylem życia, ten w końcu straci jedno i drugie.
Najtrudniejsze jest to ostatnie zdanie: „Kto się napił starego wina, mówi: stare jest lepsze”. To prawda o nas. Wolimy to, co znane i oswojone, nawet jeśli nie przynosi nam już radości. Jezus zachęca jednak, by nie bać się nowości Jego Ewangelii. Bo tylko wtedy, gdy otworzymy się na Jego miłość, naprawdę zaczyna się nowe życie.
Wezwanie na dziś
Pomyśl, w którym miejscu swojego życia wciąż wybierasz „stare wino”. Może to być nawyk, sposób myślenia, brak przebaczenia. Powiedz Jezusowi: „Chcę spróbować Twojego nowego wina. Daj mi serce, które potrafi się otworzyć”.
