Mt 9,32-38
Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: „Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu”. Lecz faryzeusze mówili: „Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy”. Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Refleksja:
Jezus przywraca mowę niememu, uzdrawia, pociesza i uczy. Ale nie wszystkim wystarcza to, co widzą. Faryzeusze zamiast zachwytu, wybierają podejrzliwość i złość.
Serce zamknięte nie potrafi dostrzec dobra, nawet gdy dzieje się tuż przed oczami. Wzruszające jest to, jak Jezus patrzy na tłumy: nie jak na anonimowych ludzi, ale jak na zagubione owce, które potrzebują pasterza. To spojrzenie miłosierdzia i współczucia. Taka jest Jego postawa wobec każdego z nas – niezależnie od słabości, grzechu czy lęku.
I dziś potrzeba robotników – ludzi, którzy nie będą osądzać ani potępiać, ale z łagodnością i cierpliwością pomogą innym odnaleźć Boga. Bo każdy człowiek, nawet ten najbardziej poraniony, ma w oczach Boga bezcenną wartość.
